گوش میانی شامل حفره شنوایی است که یک حفره استخوانی است که از هوا پر شده. این قسمت توسط پرده صماغ از گوش خارجی مجزا می شود. 3 استخوان کوچک شنیداری در این حفره وجود دارند که به محض دریافت صدا، شروع به ارتعاش می کنند. این 3 استخوان عبارتند از:
استخوان چکشی
استخوان سندانی
استخوان رکابی
این استخوان ها مانند یک زنجیر از گوش میانی شروع شده و تا پنجره بیضی شکل گوش درونی ادامه پیدا می کنند. وظیفه اصلی آنها تقویت سیگنال های صوتی است.
گوش میانی توسط مجرای استخای با پشت گلو و بینی در ارتباط است. مجرای استاخی در هنگام خمیازه کشیدن و بلعیدن باز می شود.
